Το Αναρχικό Σουβλάκι!

Χθες διάβασα πως ο αναρχικός Μποτζατζής, αφέθηκε ελεύθερος.. παρακάτω παρατίθεται η επιστολή του στην σελίδα athens.indymedia.org , καθώς και αυτή των τριών ατόμων που διώκονται!




Φθινόπωρο 2008

Βαγγέλης Μποτζατζής, Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής,
Οι λέξεις έχουν τον τόπο και το χρόνο τους. Στην ώρα τους είναι κοφτερές λεπίδες που διαπερνούν κάθε εμπόδιο, ενώ παράκαιρες είναι μια ανεπίτρεπτη σπατάλη .Σε συνθήκες αιχμαλωσίας (όπως η δική μου) ή φυγής (όπως των συντρόφων) αποκτούν μια άλλη δυναμική, καθώς είναι μια μορφή επίθεσης στο καθεστώς ομηρίας που μας έχουν επιβάλλει.!Σε αυτή την ασφυκτική χούντα της αλάδωτης πίτας στο σουβλάκι και τον γύρο!

Διανύοντας την τέταρτη εποχή μέσα στη φυλακή, παραμένω προφυλακισμένος με έναν νέγρο στο κελί (που παρεμπιπτόντως έχει μακρύ κα*** σαν καδρόνι) και ένα αστεία διογκωμένο κατηγορητήριο (που φέρνει στο κα*** του συγκρατούμενουμου!), που βασίζεται στον 1)«πηγαίο καταδιωκτισμό» ενός σεκιουριτά , 2) στην αβάσταχτη γοητεία του «όχι», 3)και στο δίχως αύριο ριαλίτι Χfactor(ο οποίος σεκιουριτάς , σύντομα θα οπλοφορεί και νόμιμα) και τέλος στον εκβιασμό της συντρόφου μου από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Μέθοδοι αποτρίχωσης με ξυραφάκι θα έπρεπε να μην είναι καταδικαστέα από σύσσωμη την κοινωνία!

Στο θίασο των δημίων μου συμμετέχουν επίσης εισαγγελείς, εφέτες και ανακριτές, που με δικονομικά τεχνάσματα, προσπαθούν να παρατείνουν την προφυλάκισή μου. Ενώ μαζι μ’ αυτους συπράττουν αγρότες,, φαρμακοποιοι, γραφιστες, και φυσικά οι τσάτσοι του συστήματος οι ΣΟΥΒΛΑΤΣΙΔΕΣ!

Γίνεται φανερό πως οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί –ανέκαθεν- επιδιώκουν την εδραίωσή τους μέσα από την παραδειγματική εξόντωση των αντιφρονούντων, και την επιβολή της αλλάδοτης πίτας επικαλλούμενοι λόγους υγείας!

Απομένει στους τελευταίους να συνειδητοποιήσουν τη δυναμική τους και να την εκπληρώσουν με κάθε τρόπο, παντού και πάντα.

ΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΡΑΞΕΙΣ // ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ // ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ // ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ
Υ.Γ: Ρε μαλάκες με τα συνθήματα, Μποτζατζής… τι Μπογιατζής και Βογιατζής γαμώ τα αφτία σας! Οι κουφοι τον παίρνουν!

Δήμητρα Συριανού, Κώστας Χάλαζας, Ηλίας Νικολάου

ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ

*Την περιφορά της εικόνας μου στα άγια Α.Τ.
*Τα οπλισμένα σκυλιά και τους γονιδιακούς ελέγχους.
*Την παρουσία μου σε εχθρικό έδαφος.
*Τους υπαλληλίσκους και τους διευθυντίσκους τους,
*Την ιεραρχημένη διάταξη μιας κοινωνίας κλεισμένης σε κάγκελα.
*Τους ευυπόληπτους ρουφιάνους, την προσκυνημένη αξιοπρέπεια και την ατάραχη αδιαφορία.
*Την πτώση των δεικτών ευημερίας,
*Την αύξηση της ανασφάλειας.
*Την αβεβαιότητα.
*Τη σιωπή.
*Την μάνα μου
*Την κοπελιά μου και οι έκφυλες τάσεις της
*Όταν βλέπω ταινίες τρόμου
*Όταν συντρόφισσες δεν ξυρίζονται
*Όταν βλέπω εφιάλτες στον ύπνο μου (έχω πάντα στο πλευρό μου τον ευχούλη μου)

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ

*Στη δημοκρατική διαμεσολάβηση των μεγάφωνων πυροσβεστών.
*Στην αγγελικά πλασμένη κοινωνική ειρήνη.
*Στις παραφρασμένες επιλογές.
*Στα κεφάλια που έσκυψαν.
*Στην εργασία και στη χαρά.
*Στη Χριστίνα Λαμπίρη και τον Θοδωρή Ρακιντζή
*Στην κοινωνική ευτηξία των σουβλατσίδων
*Στον Χαριστέα και τον Ρεχάγκελ

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ

*Στην αστική ματαιότητα της άμεπτης δικαιοσύνης.
*Στον παρασιτισμό και στην ανευθυνότητα των υπευθύνων.
*Στις διατάξεις, στα υπομνήματα και στις παραγραφές.
*Στο αύριο που κάθε μέρα αναστέλλεται.
*Σ’ αυτούς που άκριτα προσπαθούν να κατακτήσουν το κενό.
*Στους φίλους που δεν έγιναν σύντροφοι και στους αδιάφορους που δεν τολμούν να γίνουν εχθροί.
*Στο μετέωρο βήμα του πελαργού
*Στην Jenna Jameson και την εταιρία παραγωγής της
*Στην εταιρία elite τα παπούτσια mocachino

ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ