Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Ισχυρά Λόμπι! Ευρωβουλευτές σε λήθαργο!

Μπορεί όσο περνούν οι μέρες, τόσο το ενδιαφέρον για στις αμερικανικές εκλογές να μεγαλώνει, δεν παύουν όμως να λαμβάνουν χώρα και άλλες εξίσου σημαντικές διαδικασίες για την ανάδειξη ατόμων και καταστάσεων που έλαμψαν το 2008! Στην σελίδα www.worstlobby.eu , γίνεται μια ψηφοφορία για την ανάδειξη του α) Χειρότερου Lobbying - Worst EU Lobbying (το άτομα ή ομάδα ατόμων (εταιρεία) ή την ομάδα συμφερόντων που χρησιμοποίησε τα πιο δόλια μέσα λόμπινγκ το 2008 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, β) Χειρότερη Σύγκρουση Συμφερόντων - Conflict of Intesest Διαπλεκόμενων Συμφερόντων (αφορά κυρίως ευρωβουλευτές και όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ΑΒΑΒΑραν)




Οι υποψήφιοι είναι:


Στην Α' κατηγορία


* Το λόμπι των βιοκαυσίμων (MPOC, Unica και Abengoa) για τους ψεύτικους ισχυρισμούς σχετικά με τα φιλικά προς το περιβάλλον βιοκαύσιμα*


*H Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Πρόσβαση σε Ασφαλή Φάρμακα - ΕASMΗ , για την απόκρυψη της ενίσχυσης της εκστρατεία της από μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες!


* Το Ευρωπαϊκό Σχήμα Επιχειρήσεων και Κοινοβουλίου, για την κατάχρηση της θέσης τους


* Οι εταιρείες lobbying και δημόσιων σχέσεων Gplus και Aspect Consulting (με έδρα της Βρυξέλλες)για τη κλιμάκωση της πολεμικής προπαγάνδας στον πρόσφατο πόλεμο Ρωσίας – Γεωργίας


* Η Διεθνής Ένωση Αεροπορικών Μεταφορών για την παραπλανητική εκστρατεία lobbying για να αποφύγει τις υποχρεώσεις μείωσης του CO2 στον τομέα της αεροπορίας.




Στην Β' κατηγορία


* Η Ευρωβουλευτής Caroline Jackson για τον διπλό της ρόλο ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος που εξετάζει τα περιβαλλοντικά ζητήματα και ως διορισμένος περιβαλλοντικός σύμβουλος στην ιδιωτική επιχείρηση αποβλήτων, Shanks.


* Η Ευρωβουλευτής Piia-Noora Kauppi για την κατάχρηση του ρόλου της ως ευρωβουλευτή με την προώθηση των συμφερόντων του μελλοντικού εργοδότη της, μια μεγάλη ομάδα τραπεζικών λόμπι.


* Ο Ευρωβουλευτής Klaus-Heiner Lehne για τον διπλό ρόλο του ως ευρωβουλευτής και δικηγόρος για τον ανταγωνισμό της ΕΕ και τα ρυθμιστικά ζητήματα, καθώς και για τη χρησιμοποίηση της θέσης του ως ευρωβουλευτή να επιτρέψει σε δικηγόρους για να ασκούν πιέσεις υπογείος


* Οι πρώην αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Petite, Klotz and Kjølbye που αυθαίρετα πέρασαν από τη μία μέρα στην άλλη στην υπηρεσία που αναλαμβάνουν υποθέσεις ανταγωνισμού μεγάλων εταιρειών


* Ο Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης εμπορίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Fritz-Harald Wenig , για την αποκάλυψη των εσωτερικών πληροφοριών για τα εμπορικά δασμολόγια σε λομπίστες που παρίσταναν τους δημοσιογράφους




Μπορείτε να ψηφίσετε μέχρι 30 Νοεμβρίου!




Τώρα απορείτε πως είναι δυνατόν να μην εκπροσωπείται η΄χώρα των λαμόγιων σε αυτόν τον θεσμό! Ούτε ένας Έλληνας..Φυσικό και επόμενο είναι όταν ορίζονται από τα μεγάλα κόμματα υποψήφιοι ευρωβουλευτές σαν την αξιότιμη κ. Ματσούκα (η οποία γνωρίζει τα εμπορικά καταστήματα των Βρυξελλών καλύτερα απο αυτά στην Ερμού) και τον κατάκοπο κ. Βαρβιτσιώτη..και εμείς οι αχρείοι πάμε και ρίχνουμε δαγκωτό στο κόμμα του ''ΜΠΑΜΠΑ"




Αυτοί είναι τόσο καμμένοι που ούτε να κάνουν π******ς δεν είναι ικανοί! Καραμανλή, στις επόμενες ευρωεκλογές τον Ρουσόπουλο πρώτον, πρώτον στο ψηφοδέλτιο!


Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Γράφεις Blog ; ... Σπουδαία τα Λάχανα

Η συγγραφή ιστολογιου πλέον έχει γίνει τόσο "σούπα" που ακόμη και τα φυτά γράφουν από ένα! Σύμφωνα με την σελίδα http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7681966.stm στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα σε μια καφετέρια στο Τόκιο, υπάρχει ένα φυτό σε μια γλαστρούλα, το οποίο διασκεδάζει τους θαμώνες γράφοντας σε τακτά διαστήματα το δικό του ιστολόγιο, αναφέροντας τα συναισθήματα του!







Το όλο θέμα, είναι επίτευγμα ένος μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, ο οποίος μελετά τρόπους επικοινωνίας με τα φυτά!



Αυτός επινόησε ένα αισθητήρα, ο οποίος τοποθέτησε στο φυτό και ονομάζεται " Μidori-san" .Αυτός ο αισθητήρας καταγράφει τα βίο-ηλεκτρικά σήματα από το φυτό και τα μετατρέπει σε δεδομένα με την βοήθεια ενός υπολογιστή, τα οποία με την σειρά τους μετατρέπονται σε Ιαπωνικά, τα οποία περνιούνται στο ιστολόγιο του φυτού!



Η τελευταία ανάρτηση του φυτού έλεγε: "Ήταν μια συννεφιασμένη μέρα. Ήταν μια κρύα ημέρα"

Το Αναρχικό Σουβλάκι!

Χθες διάβασα πως ο αναρχικός Μποτζατζής, αφέθηκε ελεύθερος.. παρακάτω παρατίθεται η επιστολή του στην σελίδα athens.indymedia.org , καθώς και αυτή των τριών ατόμων που διώκονται!




Φθινόπωρο 2008

Βαγγέλης Μποτζατζής, Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής,
Οι λέξεις έχουν τον τόπο και το χρόνο τους. Στην ώρα τους είναι κοφτερές λεπίδες που διαπερνούν κάθε εμπόδιο, ενώ παράκαιρες είναι μια ανεπίτρεπτη σπατάλη .Σε συνθήκες αιχμαλωσίας (όπως η δική μου) ή φυγής (όπως των συντρόφων) αποκτούν μια άλλη δυναμική, καθώς είναι μια μορφή επίθεσης στο καθεστώς ομηρίας που μας έχουν επιβάλλει.!Σε αυτή την ασφυκτική χούντα της αλάδωτης πίτας στο σουβλάκι και τον γύρο!

Διανύοντας την τέταρτη εποχή μέσα στη φυλακή, παραμένω προφυλακισμένος με έναν νέγρο στο κελί (που παρεμπιπτόντως έχει μακρύ κα*** σαν καδρόνι) και ένα αστεία διογκωμένο κατηγορητήριο (που φέρνει στο κα*** του συγκρατούμενουμου!), που βασίζεται στον 1)«πηγαίο καταδιωκτισμό» ενός σεκιουριτά , 2) στην αβάσταχτη γοητεία του «όχι», 3)και στο δίχως αύριο ριαλίτι Χfactor(ο οποίος σεκιουριτάς , σύντομα θα οπλοφορεί και νόμιμα) και τέλος στον εκβιασμό της συντρόφου μου από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Μέθοδοι αποτρίχωσης με ξυραφάκι θα έπρεπε να μην είναι καταδικαστέα από σύσσωμη την κοινωνία!

Στο θίασο των δημίων μου συμμετέχουν επίσης εισαγγελείς, εφέτες και ανακριτές, που με δικονομικά τεχνάσματα, προσπαθούν να παρατείνουν την προφυλάκισή μου. Ενώ μαζι μ’ αυτους συπράττουν αγρότες,, φαρμακοποιοι, γραφιστες, και φυσικά οι τσάτσοι του συστήματος οι ΣΟΥΒΛΑΤΣΙΔΕΣ!

Γίνεται φανερό πως οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί –ανέκαθεν- επιδιώκουν την εδραίωσή τους μέσα από την παραδειγματική εξόντωση των αντιφρονούντων, και την επιβολή της αλλάδοτης πίτας επικαλλούμενοι λόγους υγείας!

Απομένει στους τελευταίους να συνειδητοποιήσουν τη δυναμική τους και να την εκπληρώσουν με κάθε τρόπο, παντού και πάντα.

ΑΣ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΡΑΞΕΙΣ // ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ // ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ // ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ
Υ.Γ: Ρε μαλάκες με τα συνθήματα, Μποτζατζής… τι Μπογιατζής και Βογιατζής γαμώ τα αφτία σας! Οι κουφοι τον παίρνουν!


Δήμητρα Συριανού, Κώστας Χάλαζας, Ηλίας Νικολάου




ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ

*Την περιφορά της εικόνας μου στα άγια Α.Τ.
*Τα οπλισμένα σκυλιά και τους γονιδιακούς ελέγχους.
*Την παρουσία μου σε εχθρικό έδαφος.
*Τους υπαλληλίσκους και τους διευθυντίσκους τους,
*Την ιεραρχημένη διάταξη μιας κοινωνίας κλεισμένης σε κάγκελα.
*Τους ευυπόληπτους ρουφιάνους, την προσκυνημένη αξιοπρέπεια και την ατάραχη αδιαφορία.
*Την πτώση των δεικτών ευημερίας,
*Την αύξηση της ανασφάλειας.
*Την αβεβαιότητα.
*Τη σιωπή.
*Την μάνα μου
*Την κοπελιά μου και οι έκφυλες τάσεις της
*Όταν βλέπω ταινίες τρόμου
*Όταν συντρόφισσες δεν ξυρίζονται
*Όταν βλέπω εφιάλτες στον ύπνο μου (έχω πάντα στο πλευρό μου τον ευχούλη μου)


ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ

*Στη δημοκρατική διαμεσολάβηση των μεγάφωνων πυροσβεστών.
*Στην αγγελικά πλασμένη κοινωνική ειρήνη.
*Στις παραφρασμένες επιλογές.
*Στα κεφάλια που έσκυψαν.
*Στην εργασία και στη χαρά.
*Στη Χριστίνα Λαμπίρη και τον Θοδωρή Ρακιντζή
*Στην κοινωνική ευτηξία των σουβλατσίδων
*Στον Χαριστέα και τον Ρεχάγκελ


ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ

*Στην αστική ματαιότητα της άμεπτης δικαιοσύνης.
*Στον παρασιτισμό και στην ανευθυνότητα των υπευθύνων.
*Στις διατάξεις, στα υπομνήματα και στις παραγραφές.
*Στο αύριο που κάθε μέρα αναστέλλεται.
*Σ’ αυτούς που άκριτα προσπαθούν να κατακτήσουν το κενό.
*Στους φίλους που δεν έγιναν σύντροφοι και στους αδιάφορους που δεν τολμούν να γίνουν εχθροί.
*Στο μετέωρο βήμα του πελαργού
*Στην Jenna Jameson και την εταιρία παραγωγής της
*Στην εταιρία elite τα παπούτσια mocachino


ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Μακεδονικό Ζήτημα [Αsta la πρόοδόπληκτους]


Μιας και είναι στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά το "Μακεδονικό¨ ζήτημα, θεώρησα καλό να αναρτήσω κάτι σχετικό! Θυμήθηκα μια εκπομπή που παρακολούθησα τον περασμένο Μάρτη στο Μega, του ΕΓΚΡΥΡΟΥ κ ΕΓΚΡΙΤΟΥ
δημοσιογράφου, του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, που αφού τελείωσαν γι 'αυτόν τα έργα και η μέρες στην κρατική τηλεόραση ( άλλαξε κυβέρνηση και δεν χωρά και τον γίγαντα Κοττακη και τον Γολιάθ Θεωδοράκη η ίδια τηλεοπτική στέγη) αποφάσισε να επιμεληθεί και να παρουσιάσει την εκπομπή "Έχω ένα μυστικό"vs Πρωταγωνιστές, μαθαίνοντας σε όλους εμάς την κρυφή ιστορία του τόπου αυτού! Φέτος έκανε κάτι πιο ανάλαφρο-ΜΠΟΥΡΔΕΛΟΤΣΑΡΚΑ!
Τελοσπάντων, στην εκπομπή εκείνη έγινε αναφορά στους δίγλωσσους της Κεντρικοδυτικής Μακεδονίας! Πήγε το καλό παλικάρι και έπιασε την σκοπιανική προπαγάνδα και αφού πρώτα είχε παραμάσχαλα τις αριστερές προοδόπληκτες παρακαταθήκες του, έδωσε βήμα σε κάτι παππούδες που η μισαλλοδοξία τους και φανατισμός τους, δεν τους άφηνε να δουν ποιο είναι ο χάπι για την πίεση και ποιο για την χοληστερίνη!


Αν πραγματικά θέλετε να μάθετε την αλήθεια γύρω από τους δίγλωσσους Έλληνες της Μακεδονίας, που ζουν τόσο στην χώρα μας όσο και στο γειτονικό κράτος διαβάστε το παρακάτω άρθρο του Δ. Ευαγγελίδη στην σελίδα http://www.antibaro.gr/

******************************************************************************************




Μια εθνογλωσσολογική προσέγγιση)
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα που ανακύπτουν σε σχέση με το γλωσσικό ιδίωμα των γηγενών της Μακεδονίας:
1. Ποια είναι η εθνική τους συνείδηση, άρα και η εθνοτική τους ταξινόμηση;
2. Τι ακριβώς είναι αυτό το ιδίωμα από γλωσσολογική σκοπιά;
Το πρώτο ερώτημα έχει απαντηθεί ήδη από καιρό, τόσο επιστημονικώς, όσο και από την ίδια την στάση της συντριπτικής πλειονότητας των γηγενών Μακεδόνων: Αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού έθνους από αιώνες. Για το ευρύτερο θέμα του Μακεδονικού ζητήματος, του οποίου ως πτυχή εμφανίζεται και η ύπαρξη του εν λόγω γλωσσικού ιδιώματος, θεωρώ το βιβλίο του Σαράντου Καργάκου: «Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων» - Αθήνα 1992, ως το πληρέστερο και πλέον αξιόπιστο έργο, από την πλούσια σχετική βιβλιογραφία που υπάρχει.
Ως προς την επιστημονική διάσταση του θέματος τώρα, υπενθυμίζω απλώς ότι οι παλαιότερες αντιλήψεις, όπως π.χ. οι αρχαιοελληνικές διατυπώσεις για το «όμαιμον, ομόγλωσσον και ομότροπον» έχουν απολέσει το ιστορικό-γεωγραφικό τους πλαίσιο και δεν ισχύουν πια, σε μεγάλο βαθμό, εδώ και αρκετούς αιώνες, λόγω των εκτεταμένων μετακινήσεων των ανθρωπίνων πληθυσμών, αλλά και των αλλεπάλληλων κοινωνικοπολιτικών και πολιτιστικών μεταβολών που σημειώθηκαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σε προηγούμενα ιστορικά στάδια οι λαοί είχαν ευδιάκριτα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να ήταν εύκολη σχετικά η κατάταξη κάποιου ατόμου σε συγκεκριμένο Έθνος. Έτσι, από τα βασικά στοιχεία διάκρισης ήσαν η Γλώσσα και η Θρησκεία του, και στην συνέχεια, τα ήθη και τα έθιμά του, οι φιλοσοφικές, καλλιτεχνικές, κοινωνικές, πολιτικές κ.λπ. αντιλήψεις του. Στην αρχαιότητα, για παράδειγμα, ένας Έλληνας, ένας Πέρσης και ένας Αιγύπτιος, διακρίνονταν μεταξύ τους πανεύκολα, λόγω των βαθύτατων διαφορών, που υπήρχαν ανάμεσα τους, σε σχέση με τα προαναφερθέντα πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Στην σημερινή εποχή όμως αυτές οι διακρίσεις έχουν γίνει πολύ δυσκολότερες, λόγω της αυξημένης κινητικότητας, η οποία χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα.
Εκείνο πλέον, που και επιστημονικώς είναι αδιαμφισβήτητο, είναι η διαπίστωση ότι η ομιλούμενη γλώσσα δεν αποτελεί πάντοτε απόλυτο εθνολογικό κριτήριο ταξινόμησης μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας.
Περιορίζομαι να αναφέρω τα κλασσικά παραδείγματα, τόσο των γερμανόφωνων Αλσατών, στα σύνορα Γαλλίας–Γερμανίας, οι οποίοι αισθάνονται φανατικοί Γάλλοι, αλλά και των Καθολικών μεν στο θρήσκευμα Κροατών, οι οποίοι δεν επιθυμούν να έχουν καμία σχέση με τους ομόγλωσσούς τους, Ορθόδοξους όμως Σέρβους, παρά την κοινή τους γλώσσα (τα Σερβοκροατικά) ή ακόμα πιο χαρακτηριστικά, το παράδειγμα των Μαυροβουνίων σε σχέση και πάλι με τους Σέρβους, με τους οποίους δεν έχουν ούτε καν θρησκευτική διαφορά και παρ’ όλα αυτά αισθάνονται μέλη ενός διαφορετικού έθνους.

Επομένως, το ότι κάποια τμήματα του πληθυσμού της Μακεδονίας είχαν παλαιότερα ως μοναδικό γλωσσικό τους όργανο το σλαβογενές ιδίωμα, στο οποίο θα αναφερθούμε λεπτομερειακά παρακάτω, δεν αποτελεί ικανό και επαρκές κριτήριο για την επιχειρηθείσα στο παρελθόν και επιχειρούμενη και σήμερα, τοποθέτησή τους εκτός του ελληνικού έθνους. Ως δίγλωσσος λοιπόν, γηγενής Έλλην Μακεδόνας θεωρώ ότι το ζήτημα έχει απαντηθεί θεωρητικά και πρακτικά και δεν υπάρχει ανάγκη περαιτέρω συζητήσεων και διευκρινίσεων.
Τι είναι όμως αυτό το διαβόητο γλωσσικό ιδίωμα, που ορισμένοι προσπαθούν κατά καιρούς να το επαναφέρουν στο προσκήνιο και να το χρησιμοποιήσουν ως πολιτικό επιχείρημα;
Θα επιχειρήσω αρχικά μια γλωσσολογική ενημέρωση/ανάλυση.


2. ΓΛΩΣΣΕΣ, ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Από την αρχική εμφάνισή τους στην Γη, τα ανθρώπινα όντα χρησιμοποίησαν την γλώσσα ως κύριο μέσο επικοινωνίας (και όχι μόνον, όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι μεταμοντέρνοι γλωσσολόγοι), παράλληλα με άλλους τρόπους (χειρονομίες, στάσεις του σώματος κ.λπ.).
Ένα από τα μεγάλα και πρακτικά ανεπίλυτα προβλήματα που αντιμετώπιζαν ανέκαθεν οι Γλωσσολόγοι ήταν και η επιλογή κάποιων επιστημονικών κριτηρίων για την διάκριση μεταξύ γλώσσας και διαλέκτου. Με άλλα λόγια, πότε και με ποια κριτήρια ένα ομιλούμενο γλωσσικό ιδίωμα είναι απλώς μια διάλεκτος κάποιας γλώσσας και πότε μπορεί να χαρακτηριστεί ως ξεχωριστή γλώσσα; Η προαναφερθείσα Σερβοκροατική αποτελεί μια ενιαία γλώσσα απλώς με δύο διαλέκτους (Σερβική–Κροατική) ή έχουμε να κάμουμε με δυο διαφορετικές γλώσσες;
Όπως προανέφερα, η Γλωσσολογία αδυνατεί να αποφανθεί και επομένως άλλα κριτήρια χρησιμοποιούνται π.χ. πολιτική βούληση. Με βάση τους νόμους της Γλωσσολογίας είναι βέβαιον ότι εφ’ όσον οι δύο αυτές διαφορετικές κρατικές οντότητες (Σερβία – Κροατία) συνεχίσουν να υπάρχουν για τα επόμενα 100–200 χρόνια, το αναμενόμενο είναι να προκύψουν τελικώς δυο πραγματικά ξεχωριστές γλώσσες. Σύμφωνα με την περίφημη ρήση που αποδίδεται στον Λεττονοεβραίο γλωσσολόγο Μαξ Βάϊνράϊχ (1893-1969) «Μια γλώσσα είναι μια διάλεκτος εξοπλισμένη με στρατό και ναυτικό», που τονίζει ακριβώς την σημασία του πολιτικού/κρατικού παράγοντα, ο οποίος βαρύνει αποφασιστικά σε τέτοια θέματα.
Βεβαίως, η σύγχρονη Γλωσσολογία επιχειρεί να επιλύσει το πρόβλημα με την υιοθέτηση μιας άλλης οπτικής με την οποία εξετάζεται η διάκριση «γλώσσα-διάλεκτος», με την εισαγωγή της έννοιας του «γλωσσικού συνεχούς» (languagecontinuum), αλλά και με την χρήση νέων όρων, γλωσσοπολιτικά ουδέτερων, όπως οι όροι Ausbausprache - AbstandspracheDachsprache1, δανεισμένοιαπό την Γερμανική γλώσσα.
Έρχομαι τώρα σε ένα άλλο ζήτημα, το οποίο θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να αναφερθεί για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε εύκολα αντιληπτά συμπεράσματα.
Πρόκειται για το ζήτημα της ύπαρξης και άλλων προφορικών μορφών επικοινωνίας μεταξύ ανθρωπίνων ομάδων, οι λεγόμενες βοηθητικές γλώσσες (auxiliary languages). Δυστυχώς δεν υπάρχει ακριβής ελληνική ορολογία και έτσι θα χρησιμοποιήσω αναγκαστικά τους ξένους όρους. Η πλέον γνωστή περίπτωση χρήσης μιας βοηθητικής «φυσικής» γλώσσας (σε αντιδιαστολή με διάφορες τεχνητές, όπως η Εσπεράντο, η Volapük κ.λπ.) είναι ασφαλώς η λεγόμενη Λίγκουα Φράγκα2 (LinguaFranca), κατά λέξη «Φράγκικη γλώσσα».

Δεν πρέπει πάντως να συγχέεται με τα φραγκολεβαντίνικα, που αναφέρονται αποκλειστικά στον γραπτό λόγο και δημιουργήθηκαν από τους Λεβαντίνους της Σμύρνης, που μιλούσαν μεν ελληνικά, αλλά επειδή δυσκολεύονταν να μάθουν την ορθογραφία τους, χρησιμοποιούσαν λατινικούς χαρακτήρες για να γράψουν τα ελληνικά (ή σύμφωνα με άλλη, εγκυρότερη εκδοχή,3 με καθοδήγηση της Καθολικής Εκκλησίας). Τους μιμήθηκαν αργότερα οι Χιώτες και άλλοι έμποροι του εξωτερικού, που στην ελληνική αλληλογραφία τους, χρησιμοποιούσαν λατινικούς χαρακτήρες και έτσι προέκυψαν τα φραγκοχιώτικα, κάτι ανάλογο με τα σημερινά greeklish. Συνώνυμος είναι και ο όρος VehicularLanguage, σε ελεύθερη μετάφραση θα λέγαμε δευτερεύουσα γλώσσα, ο οποίος αναφέρεται σε μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από άλλες γλωσσικές κοινότητες π.χ. τα Αγγλικά είναι δευτερεύουσα (επίσημη) γλώσσα στις Ινδίες και το Πακιστάν.
Μια άλλη μορφή βοηθητικής γλώσσας ή γλώσσας επαφής (contactlanguage) είναι και τα λεγόμενα PidginEnglish ή απλώς Pidgin, “σπαστά Αγγλικά» θα τα αποκαλούσαμε. Δημιουργήθηκαν στην Κίνα για τις ανάγκες των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Άγγλων και Κινέζων. Η ίδια η λέξη pidgin είναι το αντίστοιχο της αγγλικής λέξης business στο ιδίωμα αυτό.
Σήμερα ως pidgin ορίζεται γενικώς ένα γλωσσικό ιδίωμα, μείγμα δύο ή περισσοτέρων γλωσσών με εξαιρετικά απλοποιημένη γραμματική και λεξιλόγιο, που χρησιμοποιείται για την επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών, οι οποίοι έχουν τις δικές τους γλώσσες ως μητρικές.
Στην περίπτωση που ένα τέτοιο ιδίωμα καταλήξει να γίνει η κύρια γλώσσα ενός πληθυσμού, τότε αναφερόμαστε σε Κρεολή γλώσσα4 (Creole language).


3. ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Μετά από αυτά τα προκαταρκτικά και διευκρινιστικά, ας έλθουμε «στην ταμπακέρα». Τι είναι ακριβώς λοιπόν αυτό το ιδίωμα των γηγενών Μακεδόνων και ποιοι είναι αυτοί οι «Σλαβόφωνοι» χρήστες του;
Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πρακτικά αμιγείς σλαβόφωνοι, αλλά δίγλωσσοι (ελληνικά-σλαβικά) και ελάχιστοι από τους νεώτερους μπορούν να μιλήσουν με ευχέρεια αυτό το ιδίωμα, η εξέλιξη του οποίου σταμάτησε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Έτσι λείπουν πάμπολλες λέξεις του καθημερινού λεξιλογίου, τις οποίες υποκαθιστούν ελληνικές. Εκφράσεις του τύπου «κι όνταμ να Νομαρχίατα» (=θα πάω στην Νομαρχία), «κι γκου κάζιαμ να Δήμαρχό του5» (=θα το ’πω στον Δήμαρχο), αποτελούν αστείρευτη πηγή τοπικών ανεκδότων και πειραγμάτων.
Αυτοί λοιπόν οι δίγλωσσοι κάτοικοι του βορειοελλαδικού χώρου, κυρίως στην Κ.Δ. Μακεδονία, είναι απόγονοι χριστιανικών πληθυσμών, που επί Τουρκοκρατίας ζούσαν στον ευρύτερο χώρο της λεγόμενης «Ιστορικής Μακεδονίας». Έχουν ελληνική κατά βάση καταγωγή, αλλά πιθανότατα έχουν αφομοιώσει και σλαβικά στοιχεία που είχαν εγκατασταθεί κατά τους βυζαντινούς χρόνους στην περιοχή, τα οποία στην συνέχεια εκχριστιανίσθηκαν (θρησκευτικά) και εξελληνίσθηκαν (γλωσσικά και πολιτιστικά).
Σύμφωνα με τον αείμνηστο γλωσσολόγο Ν. Ανδριώτη (στον συλλογικό τόμο «Η γλώσσα της Μακεδονίας» – “Ολκός” Αθήνα 1992, σελ. 211), η σλαβική γλώσσα άρχισε να διαδίδεται επί Βυζαντίου στην βόρεια Μακεδονία με τους εξής τρόπους:
α. Από Σλάβους δούλους, που οι Βυζαντινοί γαιοκτήμονες εγκαθιστούσαν στα κτήματά τους ως αγρότες
β. Από Έλληνες αιχμαλώτους των Βουλγάρων, που έμαθαν σλαβικά και μετά την απελευθέρωσή τους και επάνοδό τους, συνήθως μετά από αρκετά χρόνια, εξακολουθούσαν να τα χρησιμοποιούν και

γ. Οι συναλλασσόμενοι με Σλάβους Έλληνες μάθαιναν εύκολα σλαβικά, ενώ ή εκμάθηση της ελληνικής από τους Σλάβους ήταν δύσκολη.
Η εμφάνιση αυτού του ιδιώματος (που δεν χρειάστηκε ποτέ γραφή) ανιχνεύεται γύρω στον 18ο αιώνα (οι πρώτες μαρτυρίες για την ύπαρξή του χρονολογούνται γύρω στο 17906 – βλ. J.P. Mallory–D.Q. Adams:TheOxfordIntroductiontoProto-Indo-EuropeanandtheProto-Indo-EuropeanWorld – Oxford 2006, σελ. 26) και η δημιουργία του είχε καθαρά χρηστικούς και πρακτικούς λόγους. Τα χρόνια εκείνα η Μακεδονία ήταν ένα πολύχρωμο φυλετικό, γλωσσικό και θρησκευτικό μωσαϊκό: Τούρκοι κατακτητές, Τουρκομάνοι νομάδες (Γιουρούκοι), Αθίγγανοι, Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Βόσνιοι, Αλβανοί, Αρμένιοι, Εβραίοι (Ισπανοεβραίοι Σεφαρδίμ) κ.λπ. που μιλούσαν τουρκικά, ρομά (μια ινδική διάλεκτο), ελληνικά, βλάχικα, βουλγαρικά, σερβοκροατικά, αλβανικά, αρμενικά, εβραϊκά (Λαντίνο και Γίντις) και ήσαν μουσουλμάνοι, χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες), ιουδαίοι.
Έπρεπε επομένως να υπάρξει ένας τρόπος συνεννόησης μεταξύ τους για τις ανάγκες της καθημερινής συμβίωσης, ένα είδος Λίγκουα Φράγκα. Βαθμιαία λοιπόν εμφανίσθηκε αυτό το ιδίωμα, μια γλώσσα πίτζιν, που φαίνεται ότι εξυπηρετούσε άριστα τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε ή σωστότερα, προέκυψε.
Είχε ως βάση μια δυτική βουλγαρική διάλεκτο7, όπως αποδείχθηκε από τις γλωσσολογικές έρευνες (βλ. Ι. Θ. Λαμψίδη: Γραμματική της Βουλγαρικής γλώσσας Ι.Μ.Χ.Α. – Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 15-16) και στον κορμό αυτόν προστέθηκαν ένα πλήθος από ελληνικές, τούρκικες, βλάχικες και αλβανικές λέξεις8. Γενικώς, η πλειοψηφία των γλωσσολόγων συµφωνεί ότι παρουσιάζει περισσότερες, µορφολογικές κυρίως, οµοιότητες µε την βουλγαρική και λιγότερες, φωνολογικές κυρίως, µε την σερβική.
Στα χρόνια εκείνα της γενικευμένης αγραμματοσύνης και απαιδευσίας, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, το ιδίωμα που προέκυψε αποδείχθηκε πολύ εύκολο9 στην εκμάθηση και εξυπηρετικότατο για τις καθημερινές ανάγκες. Εκείνο πάντως που εντυπωσιάζει τους μελετητές είναι η ευκολία υιοθέτησής του από αλλόγλωσσους και η μετατροπή του στο κύριο και συχνά στο αποκλειστικό γλωσσικό όργανο επικοινωνίας!
Υπάρχουν καταγεγραμμένες πολυάριθμες τέτοιες περιπτώσεις, όχι απλώς σε ατομικό επίπεδο, αλλά σε επίπεδο ολόκληρων ομάδων. Έτσι, υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις, καταγεγραμμένες και στην βιβλιογραφία π.χ. βλαχόφωνων χωριών στην περιοχή της Κ.Δ. Μακεδονίας, που έγιναν σλαβόφωνα10. Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των σλαβόφωνων (!) Αθίγγανων (Ρομ, Ρομά) σε περιοχές της Μακεδονίας: Μέχρι σήμερα διατηρούνται συνοικισμοί αθίγγανων (η ινδική καταγωγή των οποίων είναι εμφανέστατη σε όποιον διαθέτει έστω και στοιχειώδεις γνώσεις εθνολογίας) στις πόλεις Έδεσσα (Καραμάν), Νάουσα (Άγ. Γεώργιος) και Βέροια, αλλά και σε πολλά χωριά, οι οποίοι είναι σλαβόφωνοι τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα.
Επιστημονική μελέτη αυτού του φαινομένου δεν έχει γίνει, απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, η δε συνήθης λαϊκή ερμηνεία ότι οι ελληνόφωνοι χωρικοί γίνονταν σλαβόφωνοι για να αποφύγουν το παιδομάζωμα των Τούρκων, δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα πειστική (Άποψη που υποστηρίχθηκε και από τον λογοτέχνη Χρ. Χρηστοβασίλη, στις αρχές του περασμένου αιώνα, σε άρθρο του στο περιοδικό «Ελληνισμός» τεύχος 9ο – Σεπτέμβριος 1903, σελ. 683).
Είναι πάντως εξ ίσου περίεργο το ότι ποτέ επίσης δεν δόθηκε πειστική εξήγηση από βουλγαρικής πλευράς (η οποία ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα ισχυριζόταν ότι όλοι οι σλαβόφωνοι είναι Βούλγαροι), για ποιόν λόγο οι Βούλγαροι της Μακεδονίας θα εγκατέλειπαν μαζικά την μητρική τους γλώσσα και θα υιοθετούσαν ένα σλαβογενές ιδίωμα, που έπρεπε να το μάθουν εκ των υστέρων!

Υποστηρίζω λοιπόν ότι αυτό το ιδίωμα προέκυψε αρχικά ως pidgin ή σπασμένα βουλγαρικά, για να το πούμε διαφορετικά και κατέληξε τελικώς σε Κρεολή γλώσσα, ανομοιογενών πληθυσμών, όπως προανέφερα, οι οποίοι το αναβάθμισαν για διαφόρους λόγους σε μητρική γλώσσα, σε κύριο γλωσσικό όργανο.
Αυτό το ιδίωμα, επαναλαμβάνω και τονίζω, γιατί έχει μεγάλη σημασία, δεν απέκτησε ποτέ γραφή. Επομένως, στερείται πεζογραφίας, ποίησης και γενικά λογοτεχνίας, ενώ αντίθετα υπάρχουν τραγούδια, η παραγωγή των οποίων σταμάτησε ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα, για προφανείς λόγους11. Ένα από τα πιο γνωστά είναι και το χαρακτηριστικό «Μπάμπα ι Πόστολ» (Η γιαγιά και ο Αποστόλης), στο οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτή η διαφοροποίηση των σλαβόφωνων γηγενών από τους Βούλγαρους, όπως εξ άλλου προκύπτει και από σχετικές παροιμίες12.
Θα πρέπει πάντως να αναφερθεί ότι η σοβαρότερη προσπάθεια για την ανάδειξη του ιδιώματος των γηγενών σε γλώσσα, ήταν οι εργασίες του Χρίστο Μισίρκοφ (KrsteMisirkov, 1874-1926), από την Παλιά Πέλλα (τότε Απόστολοι) και κυρίως το βιβλίο του, που τυπώθηκε το 1903 στο τυπογραφείο της «Φιλελεύθερης Λέσχης» στην Σόφια, με τον τίτλο «Για τις μακεδονικές υποθέσεις» (Кръстьо П. Мисирков: За Македонцките Работи, София, Печатница на „Либералний Клубъ“ 1903). Στο βιβλίο αυτό ανέπτυξε την επιχειρηματολογία του για την δημιουργία μιας επίσημης φιλολογικής «μακεδονικής» γλώσσας με βάση την «μακεδονική» (=βουλγαρική) διάλεκτο της βόρειας Μακεδονίας, η οποία έπρεπε να χρησιμοποιεί ένα φωνητικό (κυριλλικό) αλφάβητο. Το βιβλίο του Μισίρκοφ εντάσσεται στην στροφή που σημειώνεται στους ανώτερους βουλγαρικούς κύκλους με την εγκατάλειψη της στρατηγικής του βίαιου εκβουλγαρισμού των γηγενών της Μακεδονίας και την υιοθέτηση της καλλιέργειας του «Μακεδονισμού».
Πνευματικός «πατήρ» πάντως, αυτής της στρατηγικής, ήταν ο περίφημος Γκότσε Ντέλτσεφ, ο οποίος συνέλαβε το 1895 την ευφυέστατη θεωρία περί «Μακεδόνων» και «ανεξάρτητης Μακεδονίας», όταν διαπίστωσε ότι οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας αντιδρούσαν στον εκβουλγαρισμό τους και γενικότερα ότι οι βουλγαρικές θέσεις δεν εύρισκαν ανταπόκριση στους κατοίκους της Μακεδονίας, χωρίς την χρήση βίας. Η πατρότητα του «Μακεδονισμού» ανήκει αναμφισβήτητα σε Βούλγαρους, οι οποίοι βεβαίως ποτέ δεν πίστεψαν στο κατασκεύασμα αυτό και πολύ περισσότερο δεν αισθάνθηκαν «Μακεδόνες».
Σε επιστολή του με ημερομηνία 1 Μαΐου 1899 προς τον φίλο του Κόλιο Μαλεσέβσκι (NikolaMaleshevski), ο Γκότσε Ντέλτσεφ ομολογούσε ότι ποτέ δεν έπαψε να αισθάνεται Βούλγαρος (Αναφέρεται στην βιογραφία του Ντέλτσεφ από τον στενό του φίλο και συνεργάτη Πέϊο Γιαβόρωφ). Επίσης, ο εφευρέτης της «μακεδονικής» γλώσσας, ο προαναφερθείς Χρίστο Μισίρκωφ έγραφε το 1924 ότι «…Εμείς (οι Σλάβοι της Μακεδονίας) είμαστε περισσότερο Βούλγαροι από εκείνους της Βουλγαρίας…» (Για όσους τυχόν γνωρίζουν βουλγαρικά, τους παραπέμπω για περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα http://news.netinfo.bg/?tid=40&oid=995281 όπου υπάρχει το εκπληκτικό άρθρο «Как "бащата на македонизма" Кръстьо Мисирков се оказа чист българин» (Πώς ο «πατέρας του μακεδονισμού» Χρίστο Μισίρκωφ προβάλλεται ως καθαρός Βούλγαρος).
Αλλά «τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχουμε», όταν ακόμα και ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων και αρχηγός του ισχυρού σωβινιστικού κόμματος Β.Μ.Ρ.Ο. των Σκοπίων, ο Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι (όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι Σκοπιανοί συμπατριώτες του), σχετικά πρόσφατα, ζήτησαν και έλαβαν την βουλγαρική υπηκοότητα.
Ο Γκεοργκίεφσκι μάλιστα, με δηλώσεις του στον σκοπιανό και στον βουλγαρικό Τύπο, εξεδήλωσε την πρόθεσή του να διορισθεί πρέσβυς της Βουλγαρίας στα Σκόπια, ασφαλώς μοναδική περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο ελληνομαθής Βούλγαρος ποιητής, πολιτικός και πατριώτης (πήρε μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Τούρκων) Πέτκο Σλαβέϊκωφ (1827-1895), υπήρξε δεδηλωμένος εχθρός του «Μακεδονισμού», με θεωρητική τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία, που αποτυπώθηκαν κυρίως στο περίφημο άρθρο του, με τίτλο "Македонскиятвъпрос" («Το Μακεδονικό Ζήτημα»), το οποίο δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1871 στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», που εξέδιδε (1866-1872) ο ίδιος στην Κωνσταντινούπολη13, πριν υπάρξει η επίσημη στροφή της Βουλγαρίας προς τον «Μακεδονισμό», στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω.
Βεβαίως, όλα αυτά αγνοούνται ή ακόμα χειρότερα, παραποιούνται μονίμως από συγκεκριμένους κύκλους εθνομηδενιστών, εξέχον μέλος των οποίων είναι και ο γνωστός Τάσος Κωστόπουλος, συνεργάτης της εφηµερίδας «Ελευθεροτυπία» και του «Ιού της Κυριακής», ο οποίος δεν δίστασε να συγγράψει σχετικό βιβλίο με τον πομπώδη τίτλο: «Η απαγορευµένη γλώσσα: Κρατική καταστολή των σλαβικών διαλέκτων στην ελληνική Μακεδονία» (Αθήνα, 2000), που έσπευσε να προβάλει με επαινετική κριτική (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Kαθηµερινή» στις17/10/2000 με τίτλο «H γλωσσική πολιτική αφοµοίωσης των σλαβόφωνων»), ο επίσης γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Σπύρος A. Μοσχονάς, γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου Αθηνών!
Κλείνοντας, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να τονίσουμε για μια ακόμα φορά ότι το ιδίωμα των Ελλήνων γηγενών της Μακεδονίας δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη, δήθεν «μακεδονική» γλώσσα (που κατασκευάστηκε με βάση την διάλεκτο της περιοχής Μοναστηρίου–Βελεσών) του Σκοπιανού κράτους και η οποία εκσερβίστηκε συστηματικά, ώστε να αλλοιωθούν τα βουλγαρικά χαρακτηριστικά της. Το πρώτο υπήρξε μια βοηθητική γλώσσα που ξεκίνησε ως πίτζιν και εξελίχθηκε σε Κρεολή, ενώ η δεύτερη είναι «μια διάλεκτος εξοπλισμένη με στρατό και ναυτικό», όπως προαναφέραμε, και η οποία εξελίσσεται σε μια πλήρη γλώσσα με την στήριξη όλων των μηχανισμών του κράτους των Σκοπίων.
Αντίστοιχη με τα γλωσσικά ήταν και η πορεία των καταπιεστικών μέτρων «εκμακεδονισμού», που εφαρμόστηκαν στον πληθυσμό της περιοχής επί Τιτοϊκού καθεστώτος.
ΣτοβιβλίοτουHugh Poulton: Who are the Macedonians? (C. Hurst & Co. Publishers, London 20002), αναφέρονται τεκμηριωμένα οι πολυάριθμες ομαδικές δίκες, εκτελέσεις, εκτοπίσεις κ.λπ. εις βάρος των φιλοβουλγαρικών στοιχείων της περιοχής των Σκοπίων, με στόχο να αποκτήσουν «μακεδονική» συνείδηση.
Ανάλογα ήσαν τα μέτρα και εις βάρος του ελληνικού στοιχείου της περιοχής (κυρίως βλαχόφωνοι της Πελαγονίας), το οποίο εξαφανίστηκε ως δια μαγείας από τις επίσημες στατιστικές και αναφορές, υπό την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων της εποχής εκείνης οι οποίες απέφευγαν συστηματικά να δυσαρεστήσουν τον ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας και προστατευόμενο των Αμερικάνων, «Στρατάρχη» Τίτο.
Σήμερα, το ιλαροτραγικό στοιχείο της υπόθεσης, αλλά εξ ίσου επικίνδυνο (λόγω της ανάμειξης του αμερικανικού παράγοντα), συνιστούν οι αιτιάσεις κάποιων φερέφωνων των Σκοπίων, οι οποίοι θρασύτατα απαιτούν να ανοίξουν σχολεία για να διδάσκεται η Σκοπιανή γλώσσα στα παιδιά κάποιας «μακεδονικής εθνότητας», που αποτελεί δήθεν μια καταπιεζόμενη μειονότητα στην Ελλάδα. Το ανησυχητικό στην περίπτωση αυτήν είναι ότι οι πολιτικοί των Αθηνών, ανοίγουν αλληλογραφία για το θέμα αυτό με τον ελληνικής καταγωγής Σκοπιανό πρωθυπουργό Γκρουέφσκι, αντί να απαιτήσουν «εδώ και τώρα» την διεξαγωγή διεθνούς έρευνας για την τύχη των Ελλήνων της περιοχής του σημερινού κράτους των Σκοπίων.


Προσωπικά, είμαι περίεργος να διαπιστώσω ποια ακριβώς γλώσσα προτείνουν οι υποστηρικτές και θιασώτες αυτής της πρότασης να διδάσκεται στα μειονοτικά σχολεία, διότι όσον αφορά το γλωσσικό ιδίωμα που ομιλείται σε ορισμένες περιοχές παραμεθόριων Νομών της Μακεδονίας, ουδείς φαντάζομαι διανοείται να στείλει τα παιδιά του σε ένα τέτοιο σχολείο, για πολλούς και προφανείς λόγους και το όλο θέμα μάλλον αποτελεί ένα κακόγουστο αστείο. Εάν όμως οι Σκοπιανοί εννοούν την διδασκαλία της κατασκευασμένης γλώσσας τους, τότε το θράσος τους ξεπερνάει κάθε όριο. Αναρωτιέμαι, πόσοι άραγε, ακόμα και από τους φανατικότερους σκοπιανολάγνους, θα έστελναν τα παιδιά τους να μάθουν τα πρακτικώς άχρηστα Σκοπιανά (την δήθεν «Μακεδονική» γλώσσα), αντί μιας οποιασδήποτε χρήσιμης δυτικοευρωπαϊκής γλώσσας ή ακόμα και της Ρωσσικής, της Βουλγαρικής, της Σερβικής ή της Τουρκικής;
Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η «εκ του πονηρού» συζήτηση περί «μακεδονικής» μειονότητας, που το «κακό» ελληνικό κράτος την καταπιέζει και δεν επιτρέπει στα μέλη της να μιλούν την «γλώσσα» τους. Το γλωσσικό ιδίωμα (και όχι γλώσσα) που ομιλείται σε ελάχιστες πλέον περιοχές της Μακεδονίας, αποτελεί για μας τους γηγενείς μια πολιτιστική κληρονομιά και για κάποιους άλλους Έλληνες ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο.
Δυστυχώς, από την στιγμή που το ιδίωμα αυτό ξεπεράστηκε ιστορικά και έχασε την χρησιμότητά του, θα ακολουθήσει την τύχη όλων των αντίστοιχων βοηθητικών γλωσσών. Σε κάποια απομονωμένα χωριά ίσως εξακολουθήσει να μιλιέται για μια ή και δυο γενιές ακόμα, αλλά η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη. Προσωπικά, λυπάμαι που θα χαθεί ένα πολιτιστικό στοιχείο της περιοχής, όπως λυπάμαι που γκρεμίστηκαν ένα σωρό θαυμάσια οικήματα και στην θέση τους υψώθηκαν κακόγουστες πολυκατοικίες, αλλά προβληματίζομαι συχνά αν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. Είναι το τίμημα της εξέλιξης, της κακής εξέλιξης αν θέλετε, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρχε εναλλακτική λύση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βλάχικα, τα αρβανίτικα, τα τσακώνικα και σε μικρότερο βαθμό με τα ποντιακά. Η ζωή όμως συνεχίζεται…

Δ.Ε.Ε.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Ausbausprache = «Aναβαθμισμένη γλώσσα» ή «Επίσημη γλώσσα». Είναι η γλώσσα, η οποία χρησιμοποιείται επίσημα στην κρατική γραφειοκρατία, στα ΜΜΕ κ.λπ. και διδάσκεται στα Σχολεία. Οι τυχόν άλλες ποικιλίες αυτής της γλώσσας, διάλεκτοι ή ιδιώματα (ντοπιολαλιές) χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ομιλία «ανεπίσημα» σε τοπικό επίπεδο, όπως π.χ. στην Ελλάδα, τα ποντιακά, η κρητική διάλεκτος κ.λπ.
Abstandsprache = «Απομακρυσμένη γλώσσα», ονομάζεται μια γλωσσική ποικιλία, σε σχέση με μια άλλη, όταν οι δύο αυτές γλώσσες είναι τόσο διαφορετικές ώστε είναι αδύνατον η μία να θεωρηθεί διάλεκτος της άλλης: π.χ. η επίσημη Ισπανική (Καστιλιάνικη) είναι σε σχέση με την Βασκική γλώσσα «Απομακρυσμένη γλώσσα» και το ίδιο η Βασκική σε σχέση με την Ισπανική. Το σλαβογενές ιδίωμα των περιοχών της Κεντρικο-Δυτικής Μακεδονίας σε σχέση με τα Ελληνικά θεωρείται Abstandsprache, παρ’ όλο που δύσκολα μπορεί να καταγραφεί ως πλήρης γλώσσα.
Dachsprache = «Γλώσσα–σκεπή» κυριολεκτικά ή «γλώσσα–ομπρέλα». Είναι η γλώσσα εκείνη, που μέσα σε ένα «γλωσσικό συνεχές», χρησιμεύει ως βασική γλώσσα, ένα είδος Ausbausprache, επίσημης γλώσσας. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η λεγόμενη «σύγχρονη επίσημη Αραβική» (Modern StandardArabic), σε σχέση με τις διάφορες αραβικές διαλέκτους που ομιλούνται στον Αραβικό κόσμο, παρ’ όλο που κάποιες από αυτές τις διαλέκτους είναι τόσο διαφορετικές, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν Abstandspache, όπως π.χ. η καθομιλούμενη Αραβική στην Αίγυπτο σε σχέση με την «σύγχρονη επίσημη Αραβική» ή «λόγια Αραβική».

(2) Η Λίγκουα Φράγκα προέκυψε στα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου ως γλώσσα συναλλαγής μεταξύ εμπόρων και εμπορευομένων και ήταν ένα μίγμα Γαλλικών, Ιταλικών, Ισπανικών, Ελληνικών, Αραβικών και Tουρκικών λέξεων, με υποτυπώδη γραμματική και συντακτικό. Αργότερα ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει μια πλήρη γλώσσα, την οποία χρησιμοποιούσαν διαφορετικοί γλωσσικά πληθυσμοί για εμπορικούς, διπλωματικούς κ.λπ. λόγους. Η Ελληνική γλώσσα ήταν η Λίγκουα Φράγκα της Μέσης Ανατολής και της Ν.Α. Ευρώπης στην διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων, αλλά και του Βυζαντίου, ενώ αντίστοιχα η Λατινική της Δυτικής Ευρώπης. Η Γαλλική ήταν μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Λίγκουα Φράγκα της Διπλωματίας, για να εκτοπιστεί από την Αγγλική στην συνέχεια, η οποία έγινε Λίγκουα Φράγκα σήμερα σε πολλούς τομείς παγκοσμίως.


(3) Βλ. Λίνου Πολίτη: «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας»Μ.Ι.Ε.Τ. Αθήνα 1980 – Εισαγωγή, σελ. 17 όπου αναφερόμενος στην χρήση λατινικών χαρακτήρων για την καταγραφή της ελληνικής γλώσσας επισημαίνει ότι: «…το σύστημα χρησιμοποιήθηκε και από την Παπική προπαγάνδα για τους Έλληνες Καθολικούς των νησιών (φραγκοχιώτικα)…».


(4) Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση Κρεολής γλώσσας είναι η Τοκ Πίσιν (TokPisin), η οποία ξεκίνησε τον 19ο αιώνα ως ιδίωμα pidgin στην Παπούα–Νέα Γουϊνέα με βάση την Αγγλική και ανάμειξη ιθαγενών λέξεων και σε μικρότερη έκταση Γερμανικών και Πορτογαλικών. Χρησιμοποιήθηκε ως Λίγκουα Φράγκα στο νησί και κατέληξε να γίνει η μητρική γλώσσα των ιθαγενών, εξελισσόμενη πλέον σε μια σύγχρονη και πλήρη γλώσσα, με την βοήθεια και την επίσημη κρατική στήριξη των κυβερνήσεων της Παπούα-Νέας Γουϊνέας. Η ονομασία Τοκ Πίσιν προέκυψε από την έκφραση tokpisin (talkpidgin) = ομιλώ πίτζιν, στο ιδίωμα αυτό. Υπενθυμίζω σχετικά, ότι οι φυλές των Παπούα, περίπου 8,5 εκατομ. σήμερα, στο τεράστιο αυτό νησί (με έκταση πάνω από 885.000 τετρ. χλμ. δηλ. υπερεξαπλάσια της Ελλάδος) στα βόρεια της Αυστραλίας, ομιλούν περίπου 750 διαφορετικές γλώσσες. Ορισμένες από τις φυλές τους υπήρξαν στο παρελθόν διαβόητοι καννίβαλοι. Το νησί είναι χωρισμένο στην μέση και το μεν ανατολικό τμήμα αποτελεί το ανεξάρτητο (από το 1975) κράτος της Παπούα-Νέας Γουϊνέας, ενώ το δυτικό τμήμα αποτελεί επαρχία της Ινδονησίας.


(5) Αξίζει να σημειωθεί ότι στα Βουλγάρικα ο Δήμαρχος μιας πόλης λέγεται кмет (κμετ), στα Σρβοκροατικά Γκραντονάτσαλνικ (=αρχηγός, επικεφαλής της πόλης) και στα Σκοπιανά, με μετάθεση του τόνου, Γκραντονατσάλνικ. Και οι δύο λέξεις είναι παντελώς άγνωστες στο τοπικό ιδίωμα του βορειοελλαδικού χώρου. Επί τουρκοκρατίας, σύμφωνα με πληροφορίες, χρησιμοποιούσαν την τουρκική λέξη Μπέη (bey = κυβερνήτης, άρχοντας), μπέης.


(6) Το περίφημο «Τετράγλωσσον Λεξικόν» (1793) του Δανιήλ Μοσχοπολίτη στην Ελληνική, Αλβανική, Αρωμουνική και Σλαβική, όπου η Σλαβική αντιπροσωπεύεται από το σλαβικό ιδίωμα της Αχρίδος, κατ’ άλλους μεν μία δυτικοβουλγαρική διάλεκτο, κατ’ άλλους δε (Σκοπιανούς) μια πρώτη μορφή της «σλαβομακεδονικής». Αυτό ακριβώς το ιδίωμα ήταν που χρησιμοποιήθηκε ως γλωσσικό υπόστρωμα για την διαμόρφωση του μακεδονικού pidgin.


(7) Η σύγχρονη Βουλγαρική γλώσσα διακρίνεται διαλεκτολογικά σε δύο, κατά βάση, μεγάλες ομάδες διαλέκτων, τις Ανατολικές και τις Δυτικές, αλλά υπάρχει και μια μικρή Ομάδα ιδιωμάτων, η Βορειοανατολική. Ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία διάκρισης μεταξύ των Βουλγαρικών διαλέκτων είναι η προφορά ενός συγκεκριμένου φωνήεντος, το οποίο είναι γνωστό ως «πριμενλίβο Я (μεταβλητό για)» και το οποίο προέρχεται από την εξέλιξη ενός αρχαιοβουλγαρικού φθόγγου. Ο φθόγγος αυτός, στο παλιό κυριλλικό αλφάβητο αποτυπωνόταν με το γράμμα ѣ, το γιατ (ЯТЬ), όπως ονομαζόταν στην αρχαία βουλγαρική ή ε-τβόϊνο (Е-ДВОйнО δηλ. διπλό ε), στην νεοβουλγαρική και καταργήθηκε με την μεταρρύθμιση του 1945.
Στις δυτικές βουλγαρικές διαλέκτους λοιπόν, το «μεταβλητό για» προφέρεται πάντοτε ως ε (το ελληνικό έψιλον), π.χ. БЕЛ (μπελ = λευκός, άσπρος – ενικός αριθμός) – БЕЛИ (μπέλι = λευκοί, άσπροι – πληθ. αριθμός), ενώ στις ανατολικές ως για (БЯЛ – БЯЛИ, μπιαλ – μπιάλι). Στα Βορειοανατολικά ιδιώματα το «μεταβλητό για» προφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες της λογίας βουλγαρικής γλώσσας, δηλαδή μεταβάλλεται ανάλογα με τις μορφολογικές αλλαγές της λέξης (БЯЛ – БЕЛИ, μπιαλ – μπέλι). Έτσι π.χ. την λέξη ХЛЯБ (χλιάμπ = ψωμί), στην ανατολική Βουλγαρία προφέρεται «χλιάμπ», ενώ στην δυτική «χλέμπ» και στο τοπικό ιδίωμα της Μακεδονίας «λεπ».


(8) Βλ. σχετικά την ανεκτίμητη καταγραφή, που περιλαμβάνεται στην εργασία του αείμνηστου Εδεσσαίου δάσκαλου Γεωργίου Δ. Γεωργιάδη, με τίτλο: «Το μιξόγλωσσον εν Μακεδονία ιδίωμα» – Έδεσσα, 1948.


(9) Για παράδειγμα, οι τρεις συζυγίες του ρήματος (στην επίσημη βουλγαρική γλώσσα), συγχωνεύθηκαν σε μία, επήλθαν φωνητικές απλοποιήσεις κ.λπ..


(10) Βλ. για παράδειγμα σχετικές αναφορές στο κλασσικό έργο του ανθρωπολόγου Άρη Ν. Πουλιανού: «Η προέλευση των Ελλήνων» Αθήνα 1968. Στην εθνογενετική αυτή έρευνα ο Άρης Πουλιανός αναφέρει ότι «…πολλοί Βλάχοι του Μπούφι και της Κεντρικής Μακεδονίας, που τώρα τελευταία άρχισαν να μιλάνε σλάβικα ή που η διάλεκτός τους έχει επηρεαστεί από τη σλάβικη, όπως σε μερικά χωριά του Καϊμακτσαλάν, παραδέχονται ότι οι πρόγονοί τους σε παλιότερες εποχές μιλούσαν μόνο βλάχικα…».


(11) Αυτά τα τραγούδια που κυκλοφορούν σήμερα είναι κατά 90% σκοπιανά μεταπολεμικά κατασκευάσματα και τα οποία «λανσάρονται» ως Makedonskinarodnipesni, δηλ. ως «Μακεδονικά» δημοτικά (σε ακριβή μετάφραση «λαϊκά») τραγούδια.. Όσο για τα πολύ της μόδας τελευταίως «χάλκινα», είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία, που αξίζει να ασχοληθούν κάποιοι ειδικότεροι από εμένα. Οφείλω να σημειώσω ότι προ ετών, Έλληνες πανεπιστημιακοί «ερευνητές», αγνοώντας σχεδόν τα πάντα, ηχογράφησαν κάποια από αυτά, πιστεύοντας ότι συλλέγουν σπάνιο λαογραφικό υλικό!


(12)Βλ.λεπτομέρειες στην προαναφερθείσα εργασία «Το μιξόγλωσσον…» ό.π. σελ. 12-16.

(13) «…We have many times heard from the Macedonists that they are not Bulgarians but Macedonians, descendants of the Ancient Macedonians, and we have always waited to hear some proofs of this, but we have never heard them. The Macedonists have never shown us the bases of their attitude. They insist on their Macedonian origin, which they cannot prove in any satisfactory way. We have read in the history that in Macedonia existed a small nation - Macedonians; but nowhere do we find in it neither what were those Macedonians, nor of what tribe is their origin, and the few macedonian words, preserved through some greek writers, completely deny such a possibility. In addition to this, after Macedonia was subdued by the Romans, there is no remembrance of those Macedonians any further. We can find in their areas all kinds of other nations, except for the Macedonians, who solely we don't find…”.
Петко Славейков “Македония” 1871

[…Έχουμε ακούσει πολλές φορές από τους Μακεδονιστές ότι δεν είναι Βούλγαροι, αλλά Μακεδόνες, απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων, και εμείς πάντοτε περιμένουμε να ακούσουμε κάποιες αποδείξεις γι’ αυτό, αλλά ποτέ δεν τις ακούσαμε. Οι Μακεδονιστές ποτέ δεν μας επέδειξαν τις βάσεις για την στάση τους. Επιμένουν στην Μακεδονική καταγωγή τους, την οποία δεν μπορούν να αποδείξουν με κάποιον ικανοποιητικό τρόπο. Έχουμε διαβάσει στην Ιστορία ότι στην Μακεδονία υπήρχε ένα μικρό έθνος – οι Μακεδόνες, αλλά πουθενά δεν βρίσκουμε σ’ αυτήν τι ήσαν αυτοί οι Μακεδόνες, ούτε από ποιο φύλο κατάγονταν και οι λίγες μακεδονικές λέξεις, που διασώθηκαν από κάποιους (αρχαίους) Έλληνες συγγραφείς, απορρίπτουν αυτήν την πιθανότητα. Επί πλέον, μετά την υποταγή της Μακεδονίας στους Ρωμαίους, δεν υπάρχει πια ανάμνηση αυτών των Μακεδόνων. Μπορούμε να βρούμε στις περιοχές τους όλα τα είδη των άλλων εθνών, εκτός από Μακεδόνες, που μόνον αυτούς δεν βρίσκουμε…].
Πέτκο Σλαβέϊκωφ, εφημ. «Μακεδονία» 1871



Έδεσσα, Αύγουστος 2008
Δ.Ε.Ε.Τελευταία Ενημέρωση ( Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου 2008 )
Συγγραφέας του άρθρου: Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Το αναρχικό καλάθι της νοικοκυρά!








* * *




Νέα επιδρομή σε σούπερ μάρκετ από τους "ρομπέν των φτωχών" Νέα επιδρομή σε σούπερ μάρκετ από τους αποκαλούμενους "ρομπέν των φτωχών", έγινε το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.Οι δράστες εισέβαλαν με καλυμένα τα πρόσωπα στο σούπερ μάρκετ "Μαρινόπουλος", στη διασταύρωση των οδών Ιουλιανού και 3ης Σεπτεμβρίου, φόρτωσαν καρότσια με τρόφιμα και άλλα είδη, με σκοπό πιθανότατα να τα μοιράσουν σε δύο λαϊκές αγορές, που βρίσκονταν σε μικρή απόσταση.Ωστόσο, για κάποιους λόγους, οι νεαροί εγκατέλειψαν την προσπάθειά τους, άφησαν τα τρόφιμα σε δρόμους κάτω απο την 3η Σεπτεμβρίου και σύμφωνα με την αστυνομία κατέφυγαν στο κτίριο της ΑΣΟΕ στην οδό Πατησίων...






* * *

- (;)... Μα καλά γιατί πλέον δε μας παίζουν τα κανάλια; Τι θέλουν να τους σπάσουμε πάλι τις κάμερες σε καμιά πορεία για το Πολυτεχνείο; Γιατί πλέον δεν κάνουν αναπαραστάσεις στα ρεπορτάζ; Γιατί δεν αφήνουν ελεύθερο τον Χρηστό Βογιατζη-Μπογιατζη;

- Και στο είπα ρε Κώστα, τα Ζara ή τα Bershka έπρεπε να χτυπήσουμε! Οι "ρομπέν των φτωχών" τώρα φροντίζουν και για την ένδυση μετά την τροφή! Ο κόσμος καινούργια ρούχα έχει ανάγκη!


* * *



Μπορείς σε παρακαλώ πολύ να μου πεις με τι σκεπτικό γίνονται αυτές οι ενέργειες; Αφού ούτε βοηθούν στην λύση του προβλήματος (της ακρίβειας), ούτε περνούν και κάποιο μήνυμα, καθώς την τελευταία φορά που εμφανίστηκε η ομάδα της βλακείας...ο κόσμος στις λαϊκές τους "μαύρησε"...Παρακαλούσαν τους παππούδες και της γιαγιάδες να πάρουν κάτι από την πραμάτεια τους! Τίποτα! Με το ζόρι βάζαν στα καρότσια του κόσμου και τρέξανε και γα άλλες λαϊκές!

Έλεος ρε παλικάρια εκεί έξω! Τι βαρεθήκατε να τρώτε τα πόδια σας στις πορείες και παριστάνεται τις χαρωπές νοικοκυρές! Οι δικές σας οι άναρχες αρχές δεν είναι ενάντια στην ιδιοκτησία και τον καταναλωτισμό! Με αυτές τις ενέργειες σας τι πετυχαίνεται από αυτές! Επανάσταση ενάντιας την ασφυκτική εκμετάλλευση του μικροαστού από τους κεφαλαιοκράτες! Γιατί ρε Π******* γιέ, αμα κλέψεις δυο κονσέρβες με φασόλια και ένα παριζάκι θα αλλάξει κάτι! Λες αναρχικός ενώ άμα σε συλλάβουν χωρίς λόγο, επικαλείσθε νόμους (που δεν αναγνωρίζεις)και δικαιώματα που πηγάζουν απο αυτους! Κατάλαβες πόσο υποκριτική στάση σας! Εσείς κάνετε επανάσταση με καλυμμένο το κώλο σας πίσω από τις θέσεις των γονέων και φίλων σας! Η κουκούλα που κρύβει το πρόσωπο σας, κρύβει και την ανύπαρξεία σας! Η κουκούλα που κρύβει το πρόσωπο σας, κρύβει και την ανυπαρξεία σας!



Διαβάστε και αυτό περι ληστειών:
Ζήτησε συγγνώμη για τη ληστεία και τους...αποζημίωσε Ενας κλέφτης στη Γερμανία, ο οποίος υπέφερε από τις τύψεις μετά από τη ληστεία που διέπραξε σε περίπτερο, επέστρεψε μετά από μέρες για να αφήσει απολογητικό σημείωμα και να αποζημιώσει τα θύματά του. Σύμφωνα με την αστυνομία, η ληστεία σημειώθηκε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου σε περίπτερο της πόλης Κάμεν, στη δυτική Γερμανία.Ο κλέφτης πήρε τσιγάρα και αλκοολούχα ποτά συνολικής αξίας 4.300 ευρώ . Φθάνοντας στη δουλειά τους χθες Πέμπτη, οι υπάλληλοι διαπίστωσαν ότι κάποιος είχε αφήσει ένα φάκελο με 400 ευρώ και ένα σημείωμα που έλεγε: "Συγγνώμη. Ως επανόρθωση για το βράδυ του Σαββάτου".


Η γιαγιά μου αυτούς που απο το σπίτι τους δεν τους δώσανε αρχές, τους έλεγε ανάγωγους- όχι αναρχικούς! :D


Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Ο Εφραίμ στον Ολυμπιακό!


Μπορεί ο Ολυμπιακός την καλοκαιρινή περίοδο να μην παρουσίασε κάτι αξιόλογο πέραν του Ντιόγκο, αλλα η διοίκηση της ομάδας δεν εμεινε με σταυρομένατα χέρια! Ύστερα απο την αρνητική εξέλιξη της ομάδας τόσο στο Τσαμπιον Λιγκ -την 3αρα απο την κυπριακή Ανώρθοση-όσο και τα μη ικανοποιητικά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα(Βλ. ΟΦΗ-ΟΣΦΠ...και την καραμέλα με την διαιτησια,)αλλα και την απόσυρση του Γ.Κασναφέρη απο την ελληνική διαιτησία,ήρθε σε επαφή με τον manager του manager της Μονής Βατοπεδίου για συνεργασία, οχι στον αγωνιστικό τομεά, αλλα και για την ενίσχυση της ομάδας! Δίπλα στον Ανδρέα Νινιάδη, απο σήμερα θα βρίσκεται και Εφραίμ! Φήμες θέλουν τον manager της Μόνης Βατοπεδίου να είχε ερθει σε επαφη και μη την ομάδα της Chelsea, αλλα λογω του φανατικού μένους του φίλου του και στενου του συνεργάτη Καρολου B' της Αγγλίας, δεν επήλθε συμφωνία!Τέλος αξίζει να σημειωθεί ο Εφραίμ εχει ερθει σε επαφη με ανθρώπους της Ρεάλ για την παραχώρηση του Robben στην ομάδα του Λιμανίου!Εφραίμ knows better bout it!